Josip Klarica, Maksimir, 1998.

Josip Klarica
Maksimir, 1998.
kopija pozitiva/tintni ispis, 295 x 612 mm
MG-8267

Josip Klarica (1946. – 2020.) klasik je hrvatske fotografije i studiozan poznavatelj fotografskih tehnologija i fotokemijskih procesa. Njegove fotografske slike mrtvih priroda, portreta i krajolika na razmeđu su starih fotografskih postupaka, nadrealističkih metoda, inovacija fantastičnog realizma te magičnog naturalizma. Nepostojanje konkretnog vremena, neodređeni topos i unutarnja logika prizora satkana od pomnih detalja čine njegove snimke izrazito suvremenima (I. Prosoli). O tome svjedoči i Klaričina Mrtva priroda (1979.) na naslovnici prvog albuma grupe Haustor iz 1981. Finu, povijesnu slikarsko-tonsku patinu i bezvremenost Klaričinih fotografija pridaje korištenje camere obscure i replike Martensova panoramskog fotoaparata (Pariz, 1845.).
Diplomirao je filmsku kameru 1977. na Karlovom univerzitetu u Pragu (FAMU). Profesori režije bili su mu M. Forman i J. Menzel, a književnosti M. Kundera. U njegovu narativnom tkanju često su djela J. Kafke na granici između zbiljnosti i umišljaja. Tijekom studija zbližio se sa čuvenim češkim fotografom J. Sudekom. Na njegovim mrtvim prirodama traje sklad brutalnog i vulgarnog te poezije bitka umrtvljenih bića i stvari (R. Putar). Panorama Maksimira zimi odražava fraktalnu ljepotu prirode u kojoj je svaki samonikli dio utkan u onaj sljedeći sve do svekolikog reda stvari. Izlagao je u brojnim muzejima i galerijama u zemlji i inozemstvu, gdje mu se nalaze mnoga djela. Posljednju izložbu Snoviđenja imao je s I. Posavcem u Galeriji „Josip Račić“ 2019. Memorijalnu izložbu 2021. priređuje mu Nacionalni muzej moderne umjetnosti (B. Franceschi; Ž. Koščević).

Tekst: Željko Marciuš, muzejski savjetnik Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb
Foto: Josip Klarica
Fotografski presnimak: Goran Vranić, Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb

Skip to content