Oznaka: Ivo Režek

Ivo Režek, Zagorska krčma, 1932.

Ivo Režek
(1898. – 1979.)
Zagorska krčma, 1932.
ulje na platnu
59,5 x 80 cm
MG-1147

Ivo Režek u antologijskoj slici Zagorska krčma iz 1932. godine, figurativnim prikazom žene u krčmi prikazuje realitet zavičajnog zagorskoga života. Prizor žene usnule za gostioničkim stolom svijetlim se akcentima ističe pred tamnom pozadinom, a naznake ambijenta, odjeće i popratnih predmeta referiraju se na zagorsku svakodnevicu. Ekspresivnost i čistoća koncepcije ubrajaju čitavu seriju Režekovih intimističkih radova iz 1930-ih među ponajbolja djela našeg figurativnog slikarstva između dva svjetska rata.
Režek iz rodnog Varaždina 1915. godine dolazi u Zagreb na Višu školu za umjetnosti i umjetni obrt. Školovanje prekinuto zbog mobilizacije 1916. godine nakon rata nastavlja Pragu gdje 1918. upisuje Akademiju likovnih umjetnosti i u klasi Vlahe Bukovca ubrzo postaje jedan od najboljih studenata. Nakon prve samostalne izložbe održane u Varaždinu 1923., kao već formirani slikar 1924. odlazi u Pariz gdje specijalizira fresko-tehnike kod Lenoira na Sorbonni. U Zagreb se vraća 1931. Kao likovni urednik časopisa Koprive od 1934. do 1938. godine vlastitim je karikaturama često kritizirao fašizam i aktualnu društveno-političku situaciju. Od 1947. do umirovljenja 1968. predavao je na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu. Često je slikao religiozne teme te crkvene freske poput onih na Trsatu i Mihaljevcima kod Požege. Ivo Režek umro je 1979. godine u Zagrebu.

Tekst: Lorena Šimić, kustosica pripravnica Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb, 2023.
Foto: Goran Vranić, © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb, 2023.

Ivo Režek, Portret gospođe Lili Matačić, 1931/33.

Ivo Režek
Portret gospođe Lili Matačić, 1931/33.
ulje na drvu
79,6 x 59 cm
MG-1138

Slikarstvo Ive Režeka osobito je formativno utjecalo na hrvatsko slikarstvo između dva svjetska rata, a odlikuje ga jedinstven red i mjera te visoka metjerska kvaliteta. Započet studij na zagrebačkoj Višoj školi za umjetnost i umjetni obrt prekida zbog mobilizacije. Ranjen je u Galiciji, a nakon rata odlazi u Prag gdje je uz najveće pohvale struke i kritike diplomirao slikarstvo. U Pariz odlazi kao već formirani slikar 1924. te tamo razvija neoklasični stil pod utjecajem Derainovih proporcija i Picassova povratka figuraciji. Režek pravi smisao slikanog motiva naglašava svodeći mu vanjštinu na monumentalni oblik oslobođen detalja. Iz Pariza gdje je studirao i fresko-tehniku te s uspjehom izlagao, Režek se u Zagreb konačno vratio 1931. Trajno dosljedan estetici čvrste forme, a u tradicionalnim temama portreta i mrtve prirode doseže vrhunac osobnoga stila kombinacijom magičnih formi, zasićene kromatike i duboke osjećajnosti. Portret gospođe Lili Matačić, supruge slavnog dirigenta i skladatelja Lovre von Matačića reprezentira čitavu seriju Režekovih intimističkih radova iz 1930-ih koje odlikuje čistoća koncepcije i naglašena ekspresivnost. U časopisima Koprive i Kerempuh Režek objavljuje brojne karikature s oštrim kritikama društveno-političke situacije i fašizma. Nakon Drugoga svjetskog rata predavao je na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu. Slikao je i crkvene freske (Trsat, Mihaljevci kod Požege) te je ostao trajno vjeran figuraciji. Umro je 1979.

Tekst: Lada Bošnjak Velagić, viša kustosica Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb, 2022.
Foto: Goran Vranić © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb, 2022.

Skip to content