Oznaka: 1874. -1875..

Ferdo Quiquerez
Pejzaž, 1874.- 1875.
ulje/platno
15,5x2645cm
MG-2219

Ferdo Quiquerez (1845.-1893.), pejzažima malog formata smatra se uz slikare prve generacije minhenske akademije Isu Kršnjavog i Nikolu Mašića, začetnikom hrvatskog realizma. Slikarstvo uči kod Mückea, izrađujući skice za povijesne kompozicije. Dobivši stipendiju od Strossmayera 1870. odlazi na minhensku akademiju kod profesora Karla von Pilotya, slikara povijesnih kompozicija te bakropisca Johanna Leonarda Raaba. Školovanje u Münchenu prekida 1872. i odlazi u Italiju gdje ostaje do 1875. Najprije boravi u Veneziji (upoznao se sa arhitektonskim vedutama Ippolita Caffia), kasnije u Rimu i okolici kopira umjetnine po crkvama i javnim zbirkama. U Sorrentu i na Capriju zajedno sa Siemiradzkim i Kršnjavim neposrednim opažanjem i slobodnim mrljastim nanosima boja slika krajolike u svijetlu. Godine 1875. preko Zadra te Bosne i Hercegovine, zahvaljujući zadarskom slikaru Franji Salghetti-Drioliju, odlazi u Crnu Goru gdje postaje dvorski slikar kneza Nikole. Studijama vjerno bilježi ljude i krajeve kojima prolazi. U Zagreb se vraća 1876. te 1878. postaje profesor crtanja na gimnaziji. Skromni učiteljski prihodi i stalni rad nisu bili dovoljni za održanje egzistencijalnog minimuma od ranije boležljivog Quiquereza.
Pejzaž iz 1874. jedna je od malobrojnih Quiquerečevih malih, skladnih realističkih pejzaža baziranih na čvrstom sistemu masa i oblika, lišenih deskripcije i nepotrebnog detaljiziranja. Pojavnost oblika usklađena je u čistoj kompoziciji, linearne perspektive koja povezuje slikovitost nekoliko boja (zelene, smeđe i sive koje prelazi u sjenu) u okruženju sunčane atmosfere. Tim načinom ostvaruje novu strukturu oblika i ulazi u predvorje modernog.

Tekst: Dajana Vlaisavljević, muzejska savjetnica Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb
Foto: Iz arhive Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb

Ferdo Quiquerez
Pejzaž, 1874.-1875.
ulje/platno
15,5x2645cm
MG-2219

Ferdo Quiquerez (1845.-1893.), pejzažima malog formata smatra se uz slikare prve generacije minhenske akademije Isu Kršnjavog i Nikolu Mašića, začetnikom hrvatskog realizma. Slikarstvo uči kod Mückea, izrađujući skice za povijesne kompozicije. Dobivši stipendiju od Strossmayera 1870. odlazi na minhensku akademiju kod profesora Karla von Pilotya, slikara povijesnih kompozicija te bakropisca Johanna Leonarda Raaba. Školovanje u Münchenu prekida 1872. i odlazi u Italiju gdje ostaje do 1875. Najprije boravi u Veneziji (upoznao se sa arhitektonskim vedutama Ippolita Caffia), kasnije u Rimu i okolici kopira umjetnine po crkvama i javnim zbirkama. U Sorrentu i na Capriju zajedno sa Siemiradzkim i Kršnjavim neposrednim opažanjem i slobodnim mrljastim nanosima boja slika krajolike u svijetlu. Godine 1875. preko Zadra te Bosne i Hercegovine, zahvaljujući zadarskom slikaru Franji Salghetti-Drioliju, odlazi u Crnu Goru gdje postaje dvorski slikar kneza Nikole. Studijama vjerno bilježi ljude i krajeve kojima prolazi. U Zagreb se vraća 1876. te 1878. postaje profesor crtanja na gimnaziji. Skromni učiteljski prihodi i stalni rad nisu bili dovoljni za održanje egzistencijalnog minimuma od ranije boležljivog Quiquereza.
Pejzaž iz 1874. jedna je od malobrojnih Quiquerečevih malih, skladnih realističkih pejzaža baziranih na čvrstom sistemu masa i oblika, lišenih deskripcije i nepotrebnog detaljiziranja. Pojavnost oblika usklađena je u čistoj kompoziciji, linearne perspektive koja povezuje slikovitost nekoliko boja (zelene, smeđe i sive koje prelazi u sjenu) u okruženju sunčane atmosfere. Tim načinom ostvaruje novu strukturu oblika i ulazi u predvorje modernog.

Tekst: Dajana Vlaisavljević, muzejska savjetnica Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb
Foto: Iz fotoarhive Nacionalnog muzeja moderne umjetnosti © Nacionalni muzej moderne umjetnosti, Zagreb